اصل محافظه کاری
میثاقها یا اصول محدود کننده
میثاقها یا اصول محدود کننده کاربرد مفروضات و اصول حسابداری را در چارچوب خاصی محدود می سازند.
اصول محدود کننده ۴ تا است:
یک – اصل فزونی منافع بر مخارج
دو – اصل اهمیت
سه – اصل محافظه کاری
چهار – اصل خصوصیات صنعت
۳ اصل محافظه کاری
محافظه کاری به این معنی است که در شرایط ابهام، اعمال قضاوت برای انجام برآورد باید به نحوی صورت گیرد که،
درآمدها یا دارایی ها بیشتر از واقع و هزینه ها یا بدهی ها کمتر از واقع ارائه نشود.
اصل محافظه کاری بدین معنی نیست که درآمد یا دارائی کمتر از واقع و هزینه بیشتر از واقع شناسائی و ثبت گردد.
بلکه به موجب اصل محافظه کاری، در شرایطی که ناچار از برآورد هستیم
باید برآوردها با احتیاط انجام شود تا خوش بینی غیر واقع بینانه بر گزارشات مالی حاکم نگردد.
برای مثال در موقع برآورد هزینه استهلاک، اگر پیش بینی می شود که هزینه استهلاک دارائی بین ۴۲ تا ۴۶ میلیون ریال در سال است،
باید مبلغ ۴۶ میلیون ریال ملاک قرار گیرد و اگر ارزش درآمد ارائه خدمات بین ۲۵ تا ۲۷ میلیون ریال برآورد می شود، باید مبلغ ۲۵ میلیون ریال ملاک ثبت قرار گیرد.
بدیهی است چنانچه قطعاً بدانیم هزینه استهلاک دارائی ۴۲ میلیون ریال است حتما باید ۴۲ میلیون ریال را به عنوان هزینه استهلاک ثبت نمائیم.
همینطور است برای درآمد ارائه خدمات که اگر مبلغ آن به طور قطع ۲۷ میلیون ریال باشد، باید مبلغ ۲۷ میلیون ریال ملاک ثبت قرار گیرد.
بنابراین فقط در شرایط ابهام که ناچار از برآورد هستیم اصل محافظه کاری کاربرد دارد.
اصل محافظه کاری بدین منظور مطرح شده است که برای استفاده کنندگان صورت های مالی امید واهی ایجاد ننماید.
محافظه کاری به این معنی است که در شرایط ابهام، اعمال قضاوت برای انجام برآورد باید به نحوی صورت گیرد
که درآمدها یا دارای یها بیشتر از واقع و هزینه ها یا بدهی ها کمتر از واقع ارائه نشود.
