اصول حسابداری
اصول حسابداری قواعدی کلی است که حسابداران به عنوان مبنای اجرای کار در کلیه مراحل اجرای عملیات حسابداری مورد استفاده قرار می دهند و عبارتند از:
اصل بهای تمام شده تاریخی
به موجب اصل بهای تمام شده تاریخی، تمام رویدادهای مالی به بهای تمام شده در تاریخ وقوع ثبت و در صورتهای مالی منعکس می شوند.
در به کارگیری این اصل، بهای تمام شده دارائیها بر اساس قیمت نقد یا معادل قیمت نقد، اندازه گیری می شود.
در مواردی که یک قلم دارائی یا یک خدمت در ازای واگذاری دارائی دیگری(به غیر از وجه نقد) تحصیل می شود، دارائیتحصیل شده به ارزش عادلانه(متعارف) یعنی معادل قیمت نقدی دارائی واگذار شده در دفاتر ثبت می شود.
اگر ارزش عادلانه(متعارف) دارائی واگذار شده به نحوی معقول قابل تعیین نباشد، ارزش عادلانه دارائی تحصیل شده مبنای ثبت قرار می گیرد.
یکی از نارسائیهای عمده اصل بهای تمام شده این است که ارزش دارائیها ی هر موسسه پس از گذشت مدتی ، تغییر می کند و به این ترتیب بهای تمام شده تاریخی به عنوان مقیاس اندازه گیری منابع موجود، اعتبار خود را از دست می دهد.
اصل تحقق درآمد
بر اساس اصل تحقق، درآمدها بدون توجه به زمان دریافت وجه نقد مربوطه، در زمان تحقق شناسایی می شوند، معمولا زمانی درآمد تحقق یافته فرض می کنند که فرایند کسب سود کامل یا تقریبا کامل شده باشد.
فرایند کسب سود عبارت است از مجموعه ای از عملیات که از خرید مواد اولیه و سایر عوامل تولید تا تبدیل آنها به کالای ساخته شده و نهایتا فروش محصولات و دریافت وجه آنها را در بر می گیرد.
اکثر مواقع زمان فروش کالا را زمان تکمیل چرخه کسب سود می دانند بنابر این در زمان فروش، درآمد را شناسایی می کنند.
نرم افزار حسابداری چگونه باعث رشد کسب و کارها می شود؟
